بررسی نقش یادگیری همراه در آموزش علوم
کد مقاله : 1020-CNF (R2)
نویسندگان:
زهرا احمدابادی *
گروه آموزش شیمی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 14665-889 تهران، ایران
چکیده مقاله:
فناوری در تمام جنبه های یک جامعه مدرن به سرعت در حال رشد است و آموزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. امروزه یادگیری همراه به‌عنوان یک دستاورد فناوری و روند آموزشی جدید ظهور کرده است و فرصت‌های فراوانی را برای مربیان و فراگیران از جمله در رشته آموزش فیزیک فراهم می‌کند هدف این مقاله بررسی ویژگی ها،فرصتها، چالشها و چگونگی بهرمندی از یادگیری همراه در آموزش علوم به ویژه آموزش فیزیک می باشد. این پژوهش از نوع کیفی بوده و برای رسیدن به اهداف از شیوه تحلیلی، با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای استفاده شده ‌است. از جمله ویژگی های ذکره شده برای یادگیری همراه ، قابلیت یادگیری در هر زمان و مکان است امکان برقراری تعاملات وسیع بین فراگیران و تبادل نظر و اشتراک یافته ها و مهارتها، امکان جستجوگری در بین پایگاه های اطلاعاتی متنوع، استفاده از نرم افزارهای روزآمد برای آزمایش، تحقیق؛ محاسبه و تحلیل داده ها و. غیره ، می باشد،همچنین مزایای آموزشی بالقوه آن مانند افزایش انگیزه، پیشرفت و زمینه سازی برای خلاقیت و خودباوری دانش آموزان، برقراری عدالت آموزشی برای همگان است. نتیجه این که گرچه این نوع از آموزش ابزاری مؤثر برای انتقال دانش و مهارت می باشد و پتانسیل لازم برای سبقت گرفتن از روش تدریس مرسوم را دارد ولی یادگیری سیار هرگز نمی تواند به طور کامل جایگزین یادگیری سنتی شود، اما در صورت استفاده صحیح می تواند ارزش سبک های یادگیری موجود را افزایش دهد.
کلیدواژه ها:
یادگیری همراه،آموزش علوم،مزایا،معایب
وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است
چهارمین همایش ملی آموزش فیزیک (pck)